به گواهی تاریخ، ایرانیان مردمی هنرمند و هنرپرور بوده اند که با ورود اسلام به سرزمینشان کوشیدند این دین را در تمام شوًن زندگی خود وارد کنند، لذا هنر اسلامی در این سرزمین بود که به شکوهی بی نظیر دست یافت و خلاقیت های عاشقانۀ هنرمندان ایرانی در زمینه های خوشنویسی، تذهیب، نگارگری و تجلید قرآن کریم برجسته ترین شاهد این مدعا و نقطۀ عطف آن در عصر صفویه است که در آن هنر ایرانی اسلامی به اوج شکوفایی خود رسید.

پیوسته کتابت، آرایش و چاپ قرآن کریم مهمترین بستر تبلور و شکوفایی هنر ملی ایرانیان بوده و حوزه های مختلف هنرهای مکتوب چون کتابت، کتاب آرایی و کتاب سازی قله های شکوفایی خود را در قالب قرآن و کلام وحی شاهد بوده است.نوشکفته این جریان دینی هنر ایرانی «مصحف شریف نور» است که به مدد جدیدترین فناوری های چاپ کشور آلمان پس از هشت سال پیگیری های وسواس گونه به بار نشست و به جامعۀ هنری کشور معرفی گردید.

ملا محمد شفیع پسر ملا علی عسگر ارسنجانی، نقاش و شاعر عصر قاجار، مهارت خوشنویسی در خط نسخ را به آنجا رساند که فرصت الدوله در آثار عجم میگوید: «در خط نسخ از مرحوم والد گذرانیده، شهدالله که پس از مرحوم میرزا احمد نیریزی، خط مذکور را احدی پایه مشار الیه ننوشته است.»ملا محمد شفیع که در نوشتن نسخ، ثلث، نستعلیق، شکسته نستعلیق و رقاع سرآمد بود، بیش از چهل نسخه قرآن را به خط نسخ نوشته است.

قرن هفتم هجری نقطۀ عطف حرکت های علمی و فرهنگی در سرزمین پهناور اسلامی است که در کنار ظهور شخصیت های ادبی و عرفانی چون سعدی و مولانا، در سرزمین بغداد نابغه ای پا به عرصه خط و خوشنویسی میگذارد که فضای سنّتی محدود و تقلید محور هنر خوشنویسی را وسعت می بخشد و آئین تعلیم را به شیوه ای شایسته از قید تقلید و رونویسی محض می رهاند.